Wędrówki po północnej Italii - dzień 2. 

Bellagio - czar północnej Italii w pigułce...

Długi był ten drugi dzień wędrówek, dzień nad Jeziorem Como. Punktem zwrotnym naszego rejsu po jeziorze było miasteczko Bellagio, położone urokliwie na szczycie cypla rozdzielającego dwa ramiona jeziora. Najlepiej widać je z Punta Spartivento - punkcie widokowym na samym północnym krańcu miasteczka. 
W czasach antycznych u podnóża wzgórza, na którym dziś króluje Willa Serbelloni, mieścił się rzymski garnizon, a następnie kolonię osadników zachęcanych do przybycia przez Juliusza Cesara. Wśród nich było także 500 Greków z Sycylii, którzy wprowadzili w te okolice sporo nowości rolnych, m.in. uprawę oliwek, kasztana jadalnego czy wawrzynu. W Bellagio miał swoją willę Pliniusz Młodszy, a o samym miejscu wspomina także inny słynny odwiedzający - sam Wergiliusz !
Kolejne stulecia przyniosły nawał Longobardów, Franków, zamieszanie i zmienne sojusze w czasach wojen między cesarzami niemieckimi a Ligą Lombardzką miast północnej Italii, a potem między sojusznikami papieża a poplecznikami cesarzy... Tak minęły wieki i w końcu XIII w. Bellagio dostało się pod władzę rodu Viscontich i ich księstwa Mediolanu. Od 1533 r. Bellagio należało przez 250 lat do znamienitego mediolańskiego rodu Sfondrati, a po ich wygaśnięcu przeszło w ręce hrabiego Alessandro Serbelloni, od którego pochodzi nazwa najsłynniejszej willi w Bellagio. Willa Serbelloni, zbudowana na zboczu nad miastem ma długą przeszłość. Podobno w starożytności tu właśnie stała Villa Tragedy wspomnianego Pliniusza Młodszego. Potem na jej miejscu stał zamek zburzony w 1375 r, a następnie kolejne wille, aby w końcu hrabia Sebelloni nadał jej obecny kształt i zatopił we wspaniałych ogrodach, które są dziś dostępne publiczności. Sama willa została przekształcona w luksusowy hotel i nie można jej zwiedzać. 
Kolejnym wspaniałym budynkiem jest Willa Melzi d'Eril, zbudowana w XIX w. Jej wspaniałe angielskie ogrody również są dostępne...
Poza wspaniałymi willami i hotelami, Bellagio to również romantyczne zaułki z mnóstwem knajpek i sklepików, piękna Bazylika San Giacomo z XII w. z potężną dzwonnicą, której dolne partie należą do dawnych fortyfikacji miasta. 
A na koniec dochodzimy do wspomnianego Punta Spartivento z unikalnym widokiem na dwie odnogi jeziora. Bellagio to uczta dla oka, podniebienia ale także serca... 


Urokliwe uliczki, czarujące widoki... 




   

Domy wznoszono także na fundamencie murów obronnych miasta


Miasteczko stromo się wspina, więc schodów do pokonania jest trochę... 



Wspaniałe wille na zboczach toną w ogrodach... 



Nad centralnym placem miasteczka króluje surowa bazylika sięgająca XI w. 


Centralny ołtarz bazyliki łączy wiele stylów i wiele epok....


... podobnie jak główna nawa.


Z placu przed bazyliką idziemy w stronę Punta Spartivento, ze wspaniałym widokiem na Jezioro Como.


Tu właśnie spotykają sie obie odnogi jeziora.


Na samym końcu cypla można usiąść na kamieniach na tle wspaniałej panoramy.


A gdy spojrzymy za siebie, to zobaczymy słynna promenadę pełną hoteli i restauracji.


Później sobie tą promenadą powoli wracamy w stronę przystani skąd wyruszymy w drogę powrotną.




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Obraz
  Wędrówki po północnej Italii - dzień 4. 5 Małych Cudów - Cinque Terre Na pewno jest to bardzo znana atrakcja turystyczna, i tysiące razy już opisana. Tym niemniej spróbuję dorzucić swoje 3 grosze... Pięć pięknych miasteczek zawieszonych na stromych zboczach Ligurii, pełnych tradycyjnych domów, kościółków, willi... Można je zwiedzać przemieszczając się między nimi kolejką idącą z La Specia, można je oglądać od strony morza. Ja trochę to połączyłam, w jedną stronę płynęłam stateczkiem a wracałam koleją... Istniał również szlak pieszy łączący wszystkie pięć miejscowości, ale na skutek różnych zdarzeń naturalnych nie cały jest obecnie otwarty i trzeba sprawdzać dostępność na bieżąco. Oczywiście, poza tą turystyczną ścieżką są inne łączące poszczególne etapy, więc jest możliwość przejścia pieszo, tylko trzeba być na bieżąco...  Wyprawa zaczynała się od Riomaggiore, miejscowości założonej w XIII w. słynącej do dziś ze swoich win. Z portu wypływają stateczki do Cinque Terre a i w samej miej
Czytaj więcej
Obraz
  Wędrówki po północnej Italii - dzień 3. Morska potęga - Genua Gdy mówimy o królowej mórz, to jakoś zawsze kojarzy się Wenecja, podobnie gdy wspomni się o morskiej republice. A przeciez przez całe wieki były dwie republiki będące potęgą morską, dwie konkurentki do władzy nad szlakami handlowymi na Morzu Śródziemnym. Jedną z nich była Genua, miasto o historii znacznie dłuższej niż Wenecja, bo będące już sprzymierzeńcem Rzymu w czasach wojen punickich.  Miasto przetrwało zawieruchę upadku Cesarstwa Zachodniego, przetrwało fale Gotów, Longobardów, w 934 r. spalili je i zrabowali Arabowie, ale podniosło się i doczekało się świetności. Potężnym impulsem stały się wyprawy krzyżowe. Armie krzyżowców szły nie tylko lądem do Palestyny, ale duża część wojsk przeprawiała się też morzem. Flotylle były niezbędne dla utrzymania dróg komunikacji i zaopatrzenia. Po odzyskaniu Jerozolimy w 1099 r. coraz liczniejszy był także strumień pielgrzymów, korzystających z drogi morskiej do Ziemi Świętej. Równo
Czytaj więcej
Obraz
  Majorka 2020 - wspaniała wyprawa w oparach surrealizmu - dzień 3 W stronę Serra de Traumuntana Perspektywa jazdy w tych górach na prawdę dawała dodatkową dawkę adrenaliny. Nie są to góry bardzo wysokie, a i drogi są dobre, ale te widoki, ale te zakręty... czysta radość...  Jak zwykle pojechaliśmy trochę na okrętkę, zaczynając od krótkiej wizyty w jedym z wielu sennym miasteczek, które najlepiej pozwalają zobaczyć prawdziwe, nie turystyczne, oblicze wyspy...  Wpadliśmy więc do Muro, gdzie odwiedziliśmy bardzo fajne Muzeum Etnograficzne urządzone w typowym domu zamożnej rodziny szlacheckiej. Na moment można się było przenieść w czasie i wyobrazić sobie jak się żyło przed erą współczesnego galopu... Może nie było tak wygodnie, życie było krótsze i bardziej kruche, ale czy na prawdę tak dużo zyskaliśmy? Żyjemy znacznie dłużej, ale w takim pędzie, że nie wiemy kiedy jest  poniedziałek a kiedy następny piątek, rok skraca się nam do rozmiarów miesiąca, a potem przychodzi ta wyczekana emeryt
Czytaj więcej