Gdyby źródła umiały mówić...  termy Korbous

... to by nam opowiedziały o Kartagińczykach, a potem Rzymianach i ich wszystkich następcach przybywających do tych gorących źródeł, bijących nieprzerwanie od czasów niepamiętnych i na koniec spływających do morza... 
I my, po objechaniu i "polizaniu" Cap Bon zajechaliśmy po południu do tego miejsca. 2500 lat temu zawijały tam łodzie z których wysiadali spragnieni leczącego i relaksującego dotyku gorących wód, już wtedy budowali wille i publiczne baseny, do których doprowadzane były gorące strumienie...  
Człowiek zanurza się w basenie i myśli, że może w tym miejscu nabierał sił po swoich słynnych kampaniach italskich Hannibal, a może zajrzał tu na chwilę Cezar podczas swojego pobytu w prowincji Afryka... i tyle tysięcy innych wielkich i maluczkich na przestrzeni tych setek i setek lat... 
Dziś znów odkrywa się dobrodziejstwa tych wód, buduje ogólnie dostępne termy i luksusowe hotele które zasilają wody 7 źródeł o temperaturze prawie 60 st.C.
Piękne miejsce, o którym wiedzą nieliczni turyści, taka mała perełka półwysku Cap Bon... 
Można tam dojechać nie tylko lądem, tak jak my, ale także przypłynąć z Tunisu.lub Hammamet.
A jak już jest się w Korbous w pogodny dzień, to przed nami panorama Tunisu, Kartaginy, Sidi abu Said po drugiej stronie Zatoki Tunisu, a za nami strome, malownicze wybrzeże... 
Można zostać na parę dni w jednym z hoteli i korzystać z dobrodziejstw starożytnych źródeł, popijając drinki z palemką... 


Od tysięcy lat biją tu wspaniałe gorące źródła mineralnych wód... 


... by w końcu wpaść do morza.


Korbous - między morzem a surowymi wzgórzami... 


Wzgórza koło Korbous.



Nadmorska droga do miasteczka. 


Można wybrać wersję luksusową... 


... lub cieszyć się świeżym posilkiem w skromnej restauracji z widokiem...


na morze przy zachodzie słońca....

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Obraz
  Majorka 2020 - wspaniała wyprawa w oparach surrealizmu - dzień 5 Ciuchcią do Port Soler ...  Na szczęście wspaniała zabytkowa ciuchcia jeździła w tych dziwnych czasach do Port Soler. Wsiedliśmy do odrestaurowanych oryginalnych wagonów i ruszyliśmy w podróż w czasie i przestrzeni...  W historycznym centrum stolicy znajdujemy dworzec z przeszłości i tam wsiadamy do naszej ciuchci... i po krótkim oczekiwaniu ruszamy. Brak mi muślinowej parasolki i koronkowej sukni, syn też mało stylowo ubrany, ale przy odrobinie wyobraźni przeistaczamy się w pasażerów sprzed ponad stu lat...  Gdyby jeszcze nie te cholerne kagańce, to już można byłoby się poczuć wpaniale...  W drodze napotkał nas deszcz, a potem rozpiął wspaniałą tęczę nad czerwoną ziemią i górami.  Na trasie zatrzymujemy się na postój w punkcie widokowym  Pujol de’n Banya, z którego widać przy dobrej pogodzie nie tylko góry, w tym najwyższy szczyt Majorki (Puig Major o wysokości 1445 m npm), ale także p...
Read more »
Obraz
  Tunezja kwiecień 2008  Kraina innego światła... Lądujemy późnym popołudniem. Wychodzimy na płytę lotniska i przez ten krótki odcinek do autobusiku wciągam chciwie powietrze. Nieważne, że ma odpowiednią zawartość spalin, tak jest na każdym lotnisku, ale i tak jest inne, jest w nim ciepło i zapach kwiatów, chociaż to tylko kwiecień, a my zostawiliśmy za sobą dość zimną, wietrzną i deszczową pogodę...  I światło jest inne, zawsze na południu jest inne, im bardziej w kierunku równika, tym ciemność jest bardziej przejrzysta, inny jest błękit nieba, inaczej świecą gwiazdy. Bardzo to jest odczuwalne, gdy przejeżdża się Alpy samochodem i nagle, po wychynięciu z długiego tunelu po włoskiej stronie gór zostawia się za sobą ciężkość i szarość zaalpejską i oddycha się powietrzem z większą ilością blasku, że tak to ujmę...  To już 10 lat od mojej pierwszej wizyty w Tunezji. Tym razem nie przyjechałam sama, ale przywiozłam cały mały oddziałek - jestem ja, moja Mama, przyjaciółka...
Read more »
Obraz
  Majorka 2020 - wspaniała wyprawa w oparach surrealizmu - dzień 3 W stronę Serra de Traumuntana Perspektywa jazdy w tych górach na prawdę dawała dodatkową dawkę adrenaliny. Nie są to góry bardzo wysokie, a i drogi są dobre, ale te widoki, ale te zakręty... czysta radość...  Jak zwykle pojechaliśmy trochę na okrętkę, zaczynając od krótkiej wizyty w jedym z wielu sennym miasteczek, które najlepiej pozwalają zobaczyć prawdziwe, nie turystyczne, oblicze wyspy...  Wpadliśmy więc do Muro, gdzie odwiedziliśmy bardzo fajne Muzeum Etnograficzne urządzone w typowym domu zamożnej rodziny szlacheckiej. Na moment można się było przenieść w czasie i wyobrazić sobie jak się żyło przed erą współczesnego galopu... Może nie było tak wygodnie, życie było krótsze i bardziej kruche, ale czy na prawdę tak dużo zyskaliśmy? Żyjemy znacznie dłużej, ale w takim pędzie, że nie wiemy kiedy jest  poniedziałek a kiedy następny piątek, rok skraca się nam do rozmiarów miesiąca, a potem przychodzi ...
Read more »